Məhəmmədə niyə dəli deyirdilər?

Özünü Allahın (Allah deyə, yaradıcı qüvvə yoxdur. Bunu sadəcə insanlar uydurub) elçisi (siz buna Allahın müavini, sağ əli, köməkçisi, ən yaxın adamı, peyğmbər, nə bilim, nə istəsəniz deyin və təsəvvür edin) elan edən Məhəmməd yaşadığı qəbiləyə, cəmiyyətə yeni heç bir şey gətirmədi. O, din adı altında təlqin etdiyi namaz, zəkat, azan kimi ritualları, “Quran” kitabında yazdırdığının əsasını Şumer əfsanələrindən və Yəhudi adətlərindən götürmüşdü. O dövrdə həmin bölgədə bir çox yəhudi yaşayırdı və onların özlərinə görə əhvalatları mövcud idi. Məhəmməd də onlardan eşitdiyi hekayələri bir az fərqli şəkildə yan-yörəsinə danışaraq, yeni din yaratmaq iddiasına düşmüş və bunu gördüyümüz kimi bu günə qədər də qan axıda-axıda bacarmış, eyni zamanda yaymışdı. O dövrdə və o cəmiyyətdə özünü ağıllı hesab edən tək Məhəmməd deyildi. Qəbilə arasında savadına, ədalətinə, nüfuzuna görə sayılıb-seçilən, hörmət edilən Məhəmmədin əmisi Abduluzza (ləqəbi Əbu Ləhəb), bibisi oğlu Abdullah ibn-Əbu Uməyyə, Məkkədə savadlı şəxs kimi tanınan Əbul-Hakəm (bilgilərin atası), əsl adı isə Əmr ibn Hişamül-Müğirə olan (Məhəmməd islam dinini ortalığa atandan sonra ona Əbu-Cəhl ləqəbi qoyulur. Mənası cahilliyin atası deməkdir) bu adamlar “Tövrat”dan və yəhudilərin hekayətlərindən xəbərdar idilər. Ona görə də onlar Məhəmmədin yeni din adı altında yəhudilərlə eyni şeyi söyləməsinə gülürdülər və Məhəmmədə dəli deyirdilər. Yəni, ay Məhəmməd sən dəlisən, başına hava gəlib ki, yəhudilərin rituallarını bizim cəmiyyətə təlqin edib özünə peyğəmbər deyirsən. Ay dəli, bildiyimiz şeyləri bizə niyə deyirsən ki?! Onsuz da onları bilirik də.

Onu deyim ki, bu dəli söhbəti Məhəmmədi o qədər qıcıqlandırırdı ki, hətta bunu “Quran”a salaraq özünə haqq qazandırmağa çalışıb. Məsələn, Təkvir surəsi 22-də oxuya bilərsiz: “(Ey Məkkə əhli!) Həqiqətən, sizin dostunuz (yəni, Məhəmməd) (müşriklərin dediyi kimi) divanə (dəli) deyildir!”

Onu qeyd edim ki, Məhəmmədin yalanlarına qarşı axıra qədər sərt mübarizə aparan, islamı qəbul etməyən Əbul-Hakəm olmuşdur ki, onu da Əbu-Cəhl adlandırmışlar. Mənası cəhalətin atası, cahilin böyüyü deməkdir. Əslində Əbu-Cəhl keçmişinə, atalarına bağlı biri olub. Savdlı olmaqla bərabər xarakterli biri imiş. Yəni, dosta dost, düşmənə isə düşmən kimi davranarmış. İslam  dininə lağ etməsi, Məhəmmədin üzərinə dəvə sidiyi atması kimi hərəkətlər etməsi də söylənilir. Amma Məhəmmədin dəfələrlə etdiyi cəhdə, dəvətə baxmayaraq Əbu-Cəhl islamı qəbul etməmişdir.  Məkkənin ən bilgili və savadlı adamı olan Əbul Hakəm Qureyş qəbiləsi tərəfindən çox yüksək hörmətə sahib imiş. Məhz Hakəm ləqəbini də ona dürüst və ədalətli olduğu üçün veriblərmiş. İndi siz təsəvvür edin ki, bu adam (Əbu-Cəhl) o dövrdə məkkəlilər arasında nə qədər böyük nüfuza sahib olub ki, Məhəmməd onun islamda olmasını, onunla yanaşı hərəkət etməsini çox istəyib. Hətta peyğəmbərin “Allahım islamı Ömər ibn Xəttab və ya Əmr ibn Hişam ilə yüksəlt” deyə, dua etdiyi də söylənilir. Təbii ki, Məhəmməd qəşəng bilirdi ki, Ömər və Əbu Cəhl onun tərəfinə keçərsə o çox güclənəcək və ona, onun yaratdığı dinə qarşı çıxanlar az olacaq. Nəticədə islam genişlənəcək. Ancaq göründüyü kimi Əbu-Cəhl islamı rədd etmiş və gücünü islama qarşı istifadə etmişdir. İslam tərəfdarları ilə ticari əlaqələrin kəsilməsindən tutmuş, savaşa qədər getmiş və müsəlmanların Kəbə önündə namaz qılmalarına belə əngəl olurmuş. Məhəmmədin bəlkədə həyatda ən çox qorxduğu adam Əbu-Cəhl olub. Çünki, Əbu-Cəhlin islama qarşı çıxması peyğəmbərin din barədəki planlarını alt-üst edirdi. Məhz buna görədir ki, Məhəmməd “Quran”da  bu adamı kin və nifrətlə anmış, təhdid etmişdir. “Quran”da bu məsələ ilə baxlı yazılmış “Ələq surəsinə baxaq:

“1.Oxu, yaradan Rəbbinin adı ilə, 2. O, insanı ələqdən (laxtalanmış qandan) yaratdı. 3. Oxu! Çünki Rəbbin sonsuz kərəm sahibidir; 4. O, insana (bilgini) qələmlə (yazmağı) öyrətdi; 5. O, insana bilmədiklərini öyrətdi. 6. Bəli, bəli, insan mütləq azar; 7. Öz-özünə yetdiyini sandığında! 8. Halbuki insanın Rəbbinə dönüşü mütləqdir. 9. Amma, bu əngəl olmağa çalışana bax; 10. İbadətə qalxan bir qula! 11. (Və sən ey ibadətə əngəl olan!) Onun hidayət üzrə olduğuna dair ehtimal vermədinmi (heç düşündünmü)? 12.         Yaxud məsuliyyətə (təqvaya) çağırırdısa? 13. Düşündünmü heç, əgər o həqiqəti yalanlasa və Allaha arxa dönsə, 14. Allahın onu gördüyünü bilməzmi? 15. Yox! Əgər o buna son qoymasa, (Biz onun) kəkilindən yapışacağıq; 16. Saxtakar və bir o qədər də günahkar kəkilindən; 17. Haydı o, öz tərəfdarlarını çağırsın, 18. Biz də zəbaniləri çağıracağıq. 19. Xeyir! O (azğın) insana uyma; indi (Rəbbinə) səcdə et və Ona yaxınlaşmağa cəhd et!

Ardınca Qələm surəsini oxuyaq:

“1.Nun! And olsun qələmə və (mələklərin) yazdıqlarına (yaxud lövhi-məhfuzda yazılanlara) ki, 2. Sən (ya Rəsulum!) Rəbbinin neməti sayəsində divanə deyilsən! 3.Və həqiqətən, səni minnətsiz (tükənmək bilməyən) mükafat gözləyir! 4.Şübhəsiz ki, sən böyük bir əxlaq üzərindəsən! 5.(Tezliklə) sən də görəcəksən, onlar da görəcəklər, 6.Hansınızın divanə olduğunu! 7.Həqiqətən, sənin Rəbbin öz yolundan çıxanları da, doğru yolda olanları da ən gözəl tanıyandır! 8. Elə isə (ya Peyğəmbər! Allahın ayələrini) yalan sayanlara itaət etmə! 9.(Müşriklər) istərdilər ki, sən onlara yumşaqlıq göstərəsən, onlar da Sənə yumşaqlıq göstərsinlər! (Sən onların bütləri barəsində pis söz deməyəsən, onlar da sənə əziyyət verməsinlər və ya sən onların bütlərinə tapınasan, onlar da sənin Allahına ibadət etsinlər!) 10.(Ya Peyğəmbər!) İtaət etmə (yalan yerə) hər and içənə4, alçağa; 11. Qeybət edənə, söz gəzdirənə; 12.Xeyrə mane olana, (zülm etməkdə) həddi aşana, günaha batana; 13.Daş ürəkliyə, (bütün) bunlardan sonra da əsli-nəsəbi bilinməyən haramzadaya- 14.O, mal-dövlət, oğul-uşaq sahibi olsa belə! 15.Ayələrimiz ona oxunduğu zaman o: “(Bunlar) əvvəlkilərin əfsanələridir!” - dedi.”

Peyğmbər Əbu-Cəhli islama və ən əsası onunla birgə hərəkət etməyə dəvət edir və rədd cavabı aldıqdan sonra Muddəssir suresi göylərdən nazil olur. Təhdid dolu həmin surənin 11–29-cu ayələrinə nəzər salaq: “11.(Ya Peyğəmbər!) Məni Öz yaratdığım kimsə ilə tək burax! (Vəlid ibn Müğirə kimi kafirin cəzasını yalnız Mənə tapşır!) 12.Mən ona bollu mal-dövlət əta etdim; 13.Yanında hazır duran oğullar (verdim); 14.Ona (hər şeyi) artıqlaması ilə müyəssər etdim (sərvət və mənsəbi ayağının altına döşədim). 15.(Bütün bunlardan) sonra yenə də (var-dövlətini) artırmağımı istəyir. 16.Xeyr (bu ola bilməz). Çünki o, ayələrimizə qarşı inadkar oldu. 17.Mən onu məşəqqətli bir əzaba düçar edəcəyəm! 18.O (Quran barəsində) fikirləşdi və (orada deyilənləri öz ürəyində) ölçdübiçdi. 19.Ölüm olsun ona! Necə ölçdü-biçdi?! (Peyğəmbərə sehrbaz dedi). 20.Yenə də ölüm olsun ona! Necə ölçdü-biçdi?! 21.Sonra (qövmünün üzünə) baxdı. 22.Sonra üz-gözünü turşutdu, qaşqabağını tökdü. 23.Sonra da (imandan) üz çevirdi, (Peyğəmbərə tabe olmağa) təkəbbür göstərdi. 24.Və dedi: “Bu (sehrbazlardan) öyrənilən sehrdən başqa bir şey deyildir! 25.Bu yalnız bəşər sözüdür!” 26.Biz onu Səqərə atacağıq (orada yandıracağıq). 27.(Ya Peyğəmbər!) Sən nə bilirsən (haradan bilirsən) ki, nədir Səqər! 28.O (heç kəsi sağ) qoymaz və (salamat) buraxmaz! 29.İnsanı yandırıb-yaxar!”

Dindarlar bildirir ki, “Quran”ın müəllifi Məhəmməd deyil, Allahdır. Elə isə yuxarıda qeyd etdiyim surələrdə Allahın Əbu-Cəhlə qarşı nə qədər qızdığını, onu təhdid etdiyini, qorxutduğunu və lənət oxuduğunu açıq-aşkar müşahidə edərik. Sanki Allah demək istəyir ki, nətər olure, mən bu qulu yaratmışam, zəngin etmişəm, ona uşaqlar vermişəm. Amma bu yenə də mənə inanmır, öz bildiyini edir. Gedib bütlərə tapınır. Və əvəzində də sənə (Məhəmmədə) məcnun, dəli deyir. Sən heç üzülmə Məhəmməd, indi bax gör onun başına nə oyunlar gətirəcəm.

Sonda gəlin düşünək. Əgər Əbu-Cəhl deyildiyi kimi vəhşi, qəddar biri olsaydı peyğəmbər onun islama keçməsinə bu qədər önəm verərdimi? Təbii ki, yox. Yenə deyirəm, Əbu-Cəhlin öz bölgəsindəki insanlar arasında ciddi nüfuzunun olması Məhəmmədə və onun dininə böyük dəstək ola bilərdi. Ancaq o, bilirdi ki, Məhəmməd insanları yeni din adı ilə aldadır. Ona görə də buna əngəl olmağa çalışırdı. O dövrdə Əbu Cəhlin Qurana qarşı “bu əvvəlki rəvayətlərdən başqa bir şey deyil, bu insan uydurmasıdı, bunda müqəddəs bir şey yoxdur”-söyləməsi və bundan irəli gələrək Məhəmmədə “sən dəlisən”- deməsi, islama böyük zərbə idi.